Twórcze zabawy słowne
jako aktywizująca metoda
wspomagająca rozwój mowy dzieci ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi.

Miałam możliwość uczestniczenia w formach doskonalenia z zakresu Edukacji Teatralnej Dzieci i Młodzieży oraz różnorodnych warsztatach twórczych, wykorzystujących metody Orfa, Freineta, dramy, Klanzy. Zawsze lubiłam zabawowe formy teatralne jako aktywną współpracę z dziećmi, najpierw jako rodzic i wychowawca przedszkolny, a obecnie jako neurologopeda i terapeuta pedagogiczny.

Podejmując pracę w przedszkolach i szkole, zetknęłam się z dziećmi rozwijającymi się w swoim własnym tempie rozwoju. Dzięki krótkim formom teatralnym (scenki dramowe, improwizacje słowne) dzieci te łatwiej komunikują się z otoczeniem. Wprowadzenie elementów inscenizacji daje możliwość zabawy jaką lubią dzieci tj. zabawy dynamicznej, z przebieraniem, śpiewem. Element niespodzianki daje dziecku zadowolenie i nowe doświadczenie.

Zdaniem C. Freineta zabawa to nie tylko źródło przyjemności, ale także przystosowanie się do otaczającego świata oraz możliwość ukierunkowania swojej energii. Dzieci zdobywają spory zasób wiedzy o teatrze (wycieczka za kulisy Teatru Miejskiego, udział w małych formach scenicznych propagujących Akcje Kampanii Zdrowia Emocjonalnego – Cała Polska Czyta Dzieciom), o obyczajach ludowych (region Kaszubski),postaciach z baśni (cykl zajęć logopedycznych wykorzystujących zabawne teksty; ,,Bajki wychodzą na spotkanie”). W niezastąpiony sposób rozwija to inicjatywę, pomysłowość, wyobraźnię, zmysł estetyczny dziecka. Również wzmacnia relacje rówieśnicze. Z biegiem czasu obserwuje się u dzieci wzrost ambicji, zaangażowania, nie tylko w czasie prób i przedstawień, ale i życiu codziennym. Dzieci, szczególnie niepełnosprawne, czują się ważne i potrzebne. Zabawy twórcze mają duże znaczenie dla rozwoju uczuć dziecka, kształtują jego mowę, myślenie, fantazję i wyobraźnię. Wpływają również na podstawowe cechy charakteru i wolę dziecka. Należy pamiętać, że różnorodna forma z żywym słowem kształtuje opóźnioną mowę dziecka (w której przeważa język gestów), wzbogaca jego słownik, jest ważnym elementem terapii, bo pozwala wyrazić uczucia.

Ważne jest, by dziecko rozumiało, iż nauczyć się mówić to znaczy patrzeć, słyszeć i czuć.

Ewa Trzeszan